نوربالا| خوردن ترکش روزی ام نبود!

پرویز حیدری از رزمندگان نوجوان دفاع مقدس می گوید: «بعثی ها خمپاره که زدند، در 5 متری ما منفجر شد.

من و همرزمانم در میان گرد و خاک گُم شدیم.

من می شنیدم که از بالای تپه می گفتند: - به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، نوجوان 14 ـ 15 ساله بودند اما همین مردان کوچک، جلوی بعثی ها می ایستادند و امروز راوی روزهای جنگ هستند.

پرویز حیدری از رزمندگان نوجوان دفاع مقدس بود که در سومار، عملیات های 4 و 5 حضور داشت.

روایت وی از حضورش در سومار را در ادامه می خوانیم: من در سومار رزمنده و تک تیرانداز بودم.

شبانه 8 ساعت در خط مقدم بودیم.

فاصله ما با عراقی ها یک و نیم کیلومتر بود.

شهر مندلی روبروی ما بود و تردد ماشین های عراقی را بدون چشم مسلح می دیدیم.

سومار حرارت زیاد بود و آب نبود.

الان هم هر وقت تشنه می شوم، یاد سومار می افتم.

من حدود 3 ماه در خط مقدم سومار بودم.

یک روز برای گرفتن ناهار با دو نفر از دوستان به نام های مهدی رضویان و رضا عیدی به چادر پشتیبانی رفتیم.

رضا عیدی پاسدار بود و ما دو نفر بسیجی بودیم.

تا ماشین حمل غذا رسید، باهم به سمت ماشین رفتیم، من وسط بودم که سمت چپ من رضویان و سمت راست من آقای عیدی بود.

خواستیم ظرف ها را برداریم، بعثی ها خمپاره زدند و خمپاره تقریباً در 5 متری ما منفجر شد.